ستاره دوم
ستاره دوم
ولادت حضرت امام حسن -علیه السلام- در شب سه شنبه نیمه ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت واقع شد و بعضی سال دوم گفته اند.
اسم شریف آن حضرت حسن بود و در تورات شبر است زیرا که شبر در لغت عبری حسن است و نام پسر بزرگ هارون نیز شبر بود.
کنیت آن حضرت ابومحمد است و القاب آن بزرگوار: سید، سبط و امین و حجت و بر ونقی و زکی و مجتبی و زاهد وارد شده است.
آورده اند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به خانه امیر المؤمنین(ع) آمد تا ولادت سبط اکبر را به علی(ع) و فاطمه(س) تبریک گوید.
و ابن بابویه سندهای معتبر از حضرت امام زین العابدین- علیه السلام- روایت کرده است که چون امام حسن –علیه السلام- متولد شد، قبل از ورود پیامبر(ص) حضرت فاطمه(س) به حضرت علی(ع) فرمود : نامی برای فرزندمان انتخاب کن.
ایشان فرمودند: من در نامگذاری از رسول ا… سبقت نمی گیرم.
وقتی پیامبر(ص) بر آنها وارد شد. و تولد آن بزرگوار را تبریک گفت حضرت امیر(ع) از رسول ا…(ع) خواست که نامی برای او انتخاب کند. پیامبر(ص) نیز فرمودند: من در نامگذاری این مولود از خداوند سبقت نمی گیرم. (بحار ج۴۳ ص۲۳۸)
پس حقتعالی امر کرد به جبرئیل که از برای محمد –صلوات ا… علیه- پسری متولد شده است، برو بسوی زمین سلام مرا به او برسان و تهنیت و مبارک باد بگوی و بگو که علی نسبت به تو به منزله ی هارون است به موسی پس او را نام کن به اسم پسر هارون. پس جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و آن حضرت را مبارک باد گفت و گفت که حق تعالی فرموده که این مولود را به اسم پسر هارون نام کن.
حضرت فرمود که اسم او چه بود؟
جبرئیل گفت که اسم او به عبری شبر بوده که به عربی حسن می شود و چون امام حسین –علیه السلام- متولد شد حق تعالی به جبرئیل وحی کرد که نام او را شبیر (پسر دوم هارون) بگذارند.
روایت شده که چهره مبارکش سرخ و سفید بود، دیده هایش گشاده و بسیار ساده بود. موهایش مجعّد و بنابر نقل پدر بزرگوارش حضرت علی(ص) شکل و شمایل ایشان شباهت به حضرت رسول(ص) داشت.